Kahramanmaraş
Enkaz tahammül emek harcamaları bitmeme ederken depremzedeler, beton yığınları altında artmış ışık albümü, oyuncak ve benzer şahsi eşyalarını meyhane altından çıkarmaya çalışıyor.
Emekli itfaiyeci Cenap Öner ile 7 yaşındaki oğlu Deniz Aras Öner, depremde yıkılan Onikişubat ilçesindeki Simay Apartmanı'nın enkazında eşyalarını aradı.
Küçük çocuk, beton parçaları arasında, odasının bulunmuş olduğu noktada kumbarası ile oyuncaklarının ortak tarafını bulabildi.
Cenap Öner, AA muhabirine, deprem sırasında, mevki hastanesinde tıbbi yazman yerine etkin eşinin görevde olduğunu, birisi 7, başkası 17 yaşındaki iki oğlunu alarak evden çıkarlarını çetince attıklarını, apartmanın ondan sonra yıkıldığını söyledi.
Evlerinden geriye tek şeyin kalmadığını özetleyen Öner, "Allah izin etti, kendimizi binadan hariç atabildik. Eşimi aradım. İyi olduğumuzu söyledim. Yağmur yağıyordu. Çok şükür canımız sağ, eşim sağ. Hepimiz iyiyiz. Rabb'ime afsun ediyorum." dedi.
Eşine, "Canımız sağ. Hayata sıfırdan başlıyoruz, dünkü tanıştık, Allah dirim verirse herhangi ortak şeyimizi baştan alacağız" söylediğini tamlayan Öner, "Eşyalarım, herhangi ortak nesne alttaki kaldı. Bir şeyi alacağım diyerek umudum da yok. Canımız sağ. Ona şükrediyorum." diyerek konuştu.
"Sıfırdan başlamıştık, demin evlatlarımız arkamızda"
Depremde Türkoğlu ilçesine ilişkin Kılılı Mahallesi'ndeki hem konutlarını bununla birlikte atölyelerini kaybeden 53 yaşındaki möble ustası Fatih Bezirci ile 48 yaşındaki aynısı Nesrin Bezirci de enkazların aslında ayrılmıyor.
Nesrin Bezirci, AA muhabirine, biraz zerre şahsi eşyayı hariç çıkarabildiklerini, öbür hepsi eşyalarının enkazda kaldığını, yıkılma ihtimali zımnında enkaza da giremediklerini söyledi.
Eşi ile kardeşinin atölyeyi 1993'te iri emeklerle kurduğunu ve giderek işlerini geliştirdiğini anlatım fail Bezirci, depremden elden sonraları aşırı çetince eyyam geçirdiklerini belirtti.
Bezirci, şu şekilde konuştu:
"Bizim düşüncesince ortak imtihandı. Eşim, kardeşiyle 1993'te sıfırdan başladı ve bu atölyeyi açtı. İki ahi bu möble dükkanını yaptılar. Elhamdülillah bugüne derece getirdiler. O devir iki ad başlamıştık, demin 2 zait 5 yerine başladık. Yavrularımız, evlatlarımız, akrabalarımız, dostlarımız, kardeşlerimiz arkamızda. Hepsinden Allah razı olsun. Maddi ortak şeye ihtiyacımız bulunmayan gibi. Çok şükür çadırımıza kavuştuk ama duaların bana geldiğini hissediyorum. O rahmetle ayaktayız zaten. Sözün bittiği yer. Ne diyeceğimi de bilemiyorum."
