Kırklareli
Türkiye ile Yunanistan ortada 30 Ocak 1923'te imzalanan sözleşme mucibince meydana gelen kişi mübadelesinin anıları tazeliğini koruyor.
Yaklaşık birlikte çağ ilkin yaşanmış olan göçle anne vatana dönen mübadillerin sağlam bir fazla aşırı bugün yaşamda olmasa da geride bıraktıkları hatırat ve fotoğraflar çocuklara, torunlara aktarılıyor.
Yunanistan'da itimat zarfında taayyüş olanağı kalmayınca değişme kapsamında Türkiye'ye dönenler ortada arsa meydan Ali Özgüler'in büyükbabası ve babası da Kırklareli'nin Lüleburgaz ilçesine yerleştirildi.
Mübadeleden 3 sene sonradan Çiftlikköy köyünde dünyaya mevrut 96 yaşındaki Ali Özgüler, babası kabilinden rençperlik yaparak hayatını idame ettirdi.
İki evladı ve 5 torunu olan, benzeri 13 sene ilkin ölüm fail Özgüler, şimdilerde döneminin iri birlikte bölümünü radyonun başlangıcında yırlamak kulaktan ve ya karye kahvesinde çayını yudumlayarak geçiriyor.
Özgüler'in hafızasında babasından dinlediği değişme hatıraları ise evvel günkü tazeliğini koruyor.
"Dedem ve babam öküz otomobiliyle huruç etmiş"
Özgüler, AA muhabirine, büyükbabası ile babası Ağuş Özgüler'in Yunanistan'dan Türkiye'ye öküz otomobiliyle huruç ettiklerini söyledi.
Dedesi ile babasının değişme yıllarında aşırı iri güçlük yaşadıklarını namına aktardığını tabir fail Özgüler, dinlediği anıların aklından birlikte çağ bile çıkmadığını kaydetti.
Dedesi ve babasının doğduğu köyü kıymetlendirmek istediğini tamlayan Özgüler, "Dedem ile babam değişme ile Türkiye'ye gelmişler. Babam burada evlenmiş. Çiftçilik yaparak geçimlerini sağlamışlar. Bu yer, köyde birlikte Rum'a ilgili çiftlikmiş. Buradaki muhacirler Yunanistan'a gitmiş, oradaki Türkler de buraya gelmişler. Bizimkiler burayı benimsemişler ve burada kalmışlar." sanarak konuştu.
Mübadele sonrası Türkiye'nin dedesine arazi ve homoseksüel verdiğini özetleyen Özgüler, şöyleki konuştu:
"Dedem ve babam Bulgaristan üstünden Edirne'ye, elan sonradan köye gelmişler. Babamın doğduğu köye gitmeye aşırı yeti ettim lakin şans olmadı. 1940 ile 1941 yıllarını anlatamam, açlık, kazanç yok. Ot toplayanlar vardı. Öyle eyyam yaşadık ki demincek sahn var, mangır var, mangır var, rastgele nesne var. O devir birlikte nesne yoktu ki. Çarık vardı ayağımıza, altı yoktu. Keten çuvalları kerki ayaklarımıza sarardık, hakeza eyyam geçirdik. Bir titrem buğdayı kıymak düşüncesince dü kere giderdik. Hayvanlar da tığ de güçlük çekerdik. Yahudilere, Ermenilere ürünlerimizi satardık. Gazımızı, sabanımızı gereksinimlerimizi alırdık. Geçim aşırı zordu gerçekten."
